مستربچ از رنگدانه , پخش کننده و عامل حمل کننده تشکیل شده است.
عامل اول, رنگ دانه ها:
رنگدانه به دو دسته تقسیم می شود, پیگمنت و دای
عموما پیگمنت ها به دو دسته تقسیم می شوند, آلی نظیر فتالو سیانین سبز و پیگمنت رنگی معدنی نظیر اکسید آهن قرمز و یا تیتانیوم. دای مانند یک جوهر یا رنگ بی اثر است. عموما" نمی توان دای را برای رنگ کردن پلی اولفین استفاده کرد. از طرف دیگر باعث مهاجرت می گردد.
تفاوت اصلی این دو گروه در استاندارد (DIN 559444) به اختصار چنین بیان شده است, تحت شرایط عمومی فرایند, پیگمنت ها موادی هستند که در پلاستیک حل نمی شوند در حالی که دای ها در پلاستیک حل می شوند.
عامل دوم پخش کننده:
موجب می شود سطح رنگدانه مرطوب گردد و این موضوع برای پخش شدن بیشتر در پیگمنت مفید است ضمنا" رزین را نیز پایدار می کند بدون آنکه روی کیفیت رنگ محصول تاثیر بگذارد. پلی اتیلن با جرم مولکولی پایین یا واکس یا استئارات روی نیز به عنوان پخش کننده استفاده می گردد. در مستربچ پلاستیک های مهندسی از واکس, استئارات منیزیم و استارات کلسیم برای این منظور استفاده می گردد.
عامل سوم حمل کننده:
رزین حمل کننده موجب می شود که پیگمنت یکنواختی توزیع گردد و به راحتی به شکل گرانول در بیاید. باید سازگاری با رزین و عامل پخش باشد. سیالیت حامل بایستی از سیالیت رنگدانه و رزین بیشتر باشد و این بطور مشابه بر روی کیفیت محصول پس از رنگ شدن تاثیر می گذارد. برای مثال ما پلیمری با شاخص مذابی انتخاب می کنیم که می تواند مستربچ را در خود حل کند.
